Pag-antus aron masantos

Ikaduhang Domingo sa Kwaresma
Gen. 22:1-2, 9a, 10-13, 15-18/ Ps. 116/ Rom. 8:31b-34/ Mk. 9:2-10

Dili ka masantos kung walay pag-antus. Kini ang sagad natong madungog nga paghatag og kadasig sa mga panahon nga kita maglisud ug magpait.

Sa Ebanghelyo, nakita sa mga tinun-an ang himaya ni Kristo. Ilang nakita ang umaabot nga kadaugan. Nasinati nila ang kahayag sa kaugmaon nga dala sa pagka-Dios ni Kristo. Apan kining maong himaya maangkon lamang human maagian ni Kristo ang pag-antus alang sa tanan. Ang kaanindot sa kasinatian, giapasabot ni Hesus sa mga tinun-an nga maangkon lamang nila human sila moatubang sa misyon bisan sa kamatayon.

Si Abraham gisulay usab aron masuta unsa gayod kalig-on ang iyang pagtuo. Sanglit wala gayod nagduha-duha si Abraham apan misalign lamang sa pulong sa Dios, siya gipasidunggan ug gigantihan sa daghang kaayohan sa kinabuhi. Human niya maagian ang hilabihan nga kasakit sa paghatag sa iyang anak, siya gikahimut-an sa Dios ug gipanalanginan.

Kung ang Dios uban kanato, kinsa pa man ang makapildi kanato? Kinsa pa man ang mobatok kanato kung dapig ang Dios kanato? Dinhi niining pag-uban sa Dios nagsukad ang pagsalig ni San Pablo bisan pa man sa mga paglutos. Si Kristo ang kalig-on niya sa iyang mga pag-antus.

Sa atong pagbansay sa buhat sa kaayo labina niining Kwaresma, kita gidasig nga diha lamang sa pagbiya sa atong sala, sa pag-antus nga mawala kanato ang kinaugalingong kalipay, diha lamang maangkon ang ganti sa pasaylo ug kalinaw sa kinahiladman. Bisan pa man mohilak kita tungod sa pagpugong sa sala, mabati nato ang kahayahay sa kasing-kasing kung atong dawaton ang pasalig sa pagluwas sa Dios.

Sama sa usa ka alibangbang nga moagi sa kalisud apan lig-on ang pako, kita unta madasig sa pag-agwanta aron lig-on ang atong kalag. Sa atong pagpaningkamut, kita magpadayon sa pag-antus aron kita masantos.