Ang Bendita sa Lukay

Ang tibook Simbahan sa Kalibutan nagsaulog na pod niining Dominggoha sa Bendita sa Lukay o Palm Sunday. Usa kini ka dako nga selebrasyon natong mga Kristiyanos. Kining Lukay naga-simbolo sa madaugon nga pagsulod ni Ginoong Jesukristo sa Jerusalem. Kini ginasaulog nato sa Dominggo nga maoy pag-abli sa SEMANA SANTA, ang usa ka semana nga pagsaulog paghandom sa pag-antos, pagkamatay ug pagka-banhaw ni Ginoong Jesukristo. Gitawag usab kini siya nga Dominggo sa Pasyon o Passion Sunday, tungod sa rason nga kining adlawa mao na ang pagsugod sa paglawig ngadto sa kalbaryo.

Kini subay gayud sa upat ka ebanghelyo Mateo 21:1-11, Marcos 11:1-11, Lukas 19:28-44 ug Juan 12:12-19. Dinhi giasoy nga nagmadaugon si Kristo sa pagsulod niya sa Jerusalem diin mao kini ang iyang yutang natawhan. Gani sa iyang pagsulod adunay daghang pundok sa katawhan ang nag-linya sa dalan uban sa pagdala nila ug mga LUKAY ug ila kining giwara-wara (waving) aron sa pagsugat kaniya. Ang mga katawhan didto nagmaya sa pagsugat kaniya ug gani ilang gipangkatag sa dalan ang dala nila nga mga lukay ug sila naga-siyagit sa pag-ingon HOSSANA o luwasa kami karon. Kini nga kasaulogan sa pahandom nato sa madaugon nga pagsulod ni Kristo didto sa Jerusalem may dako ug lalom nga kahulogan sa relasyon karon sa atong kinabuhing espiritohanon diin ang mahinungdanon nga rason niini sa atong kinabuhi mao ang paghulagway kanato nga ang kalibutanhon nga Jerusalem mao ang Gingharian sa Langit diin kini giablihan ni Ginoong Jesukristo alang kanatong tanan.

Ang sala sa atong unang ginikanan (cf. Roma 5:12),  mao ang nakapalayo kanato ngadto sa Dios, apan si Kristo ang Hari sa Himaya maoy miabli niini ug gi-imbitahan kita niya nga makig-ambit ngadto sa Jerusalem ang bag-ong Gingharian sa Dios nga mao ang langit, pinaagi sa iyang pag-antos ug pagpakamatay sa Krus (cf. Heb. 9:10-12). Kini ang usa sa lalom nga kahulogan sa maong selebrasyon. Kita karon nga mga Kristiyanos ato usab kining gihulagway pinaagi sa atong pagdala ug mga lukay usab diin ato kining ginapa-benditahan sa matag-misa nga mahitabo sa atong tagsa-tagsa ka Parokya/Simbahan. Kini timaan nga kita usab nga mga Kristiyanos karon madaugon usab natong gidawat ang mensahe sa kaluwasan pinaagi sa atong tinuig nga paghandom niini.

Kining pagbendita sa Lukay dili usa ka tumo-tumo lamang nga selebrasyon, kondili nagsubay ug nagsunod lamang kita sa gibuhat sa mga unang katawhan sa Dios. Mao man gani nga ang matag-usa kanato magdala gayud ug lukay ug sa karon ato kining giporma ug Krus timaan nga ang Krus maoy nagsimbolo sa gugma sa Dios dinhi kanato. Pinaagi sa Krus nabuntog ang kasal-anan ug kita nakatagamtam sa kaluwasan. Mao man gani si San Pablo miingon, “Alang sa mga nagkalaglag ang mensahe sa KRUS binuang, apan alang natong mga niluwas GAHUM KINI SA DIOS” (1 Corinto 1:18).

Busa, hatagan gayud nato ug espesyal usab nga pag-debosyon sanglit mao kini ang unang adlaw aron sa paghinuklog nato sa paghandom sa buhat sa kalooy sa Dios dinhi kanato mao ang iyang pag-antos ug kamatayon sa Krus. Ang lukay gigamit nato subay usab sa gigamit sa mga katawhan nga misugat kang Jesus Didto sa Jerusalem. Karon, ang Simbahan mitugot niini nga pag-gamit usab aron sa paghatag ug dakong paghimug-at sa tinuod nga nahitabo gayud didto sa Jerusalem. Simbolikanhon gayud kini kay sa karon ato na kining gi-disenyohan ug Krus, sanglit kaniadto lukay pa lang kay ang atong Ginoo wala pa man gilansang sa Krus.

Busa niini nga kasaulogan atong hinuklogan nga si Kristo madaugong gisugat sa katawhan sa pagsulod niya ngadto sa Jerusalem bisan ug kadto maoy iyang sugod sa paglawig ngadto sa Kalbaryo sa kasakit ug pag-antos. Kita usab isip iyang mga sumusunod madaugon usab nato kining saulogon sa atong kaugalingon uban sa paghinolsol, pagkompisal ug pagbuhat sa matarong sa kanunay kay mao kini ang bugtong gipangandoy sa Dios kanato. Dili nato sayangan ang panahon kay mobu lamang kita niining kalibutana ug dili kita magmadugayon dinhi (cf. Heb.9:27, 1 Cor. 5:10). Dili kita mousik ug mosayang sa maong panahon. Bulawanon ang tanang panahon! (cf. Ecclesiastes 3:1-10).