Ang Tinood nga Silingan

Ika-15 na Domingo sa Ordinaryong Panahon (July 13, 2025)
Dt 30:10-14 / Ps 69:14, 17, 30-31, 33-34, 36, 37 / Col 1:15-20 / Lk 10:25-37

Ang atong Ginoo diha sa Ebanghelyo naghulagway kon unsa gayod ang tinuod nga kahulogan sa pagkahimong silingan. Kini dili lang kutob sa mga kadugo, silingan og panimalay, o kauban sa komunidad. Ang tinuod nga silingan mao kadtong tawo nga buhaton ang kalooy o motabang sa nanginahanglan, ug magpakita sa buhi nga paghigugma sa Dios ug sa isigkatawo.

Atong hinuklogan ang tulo ka mga karakter nga gihulagway sa atong Ginoo: ang pari, ang levita, ug ang Samaritanhon. Ang pari ug levita, mga tawo nga tinahod sa ilang relihiyon ug komunidad apan milabay lamang sa tawo nga gitulis ug gibiyaan sa daplin sa dalan. Kini sila, ang mga tawo nga nakasabot sa balaod sa Dios, nasayod kon unsay matarong, apan tungod sa ilang kahadlok nga mahimong hugaw o maputol ang ilang ritwal nga katungdanan og mas gihatagan nila ug bili ang ilang tinuohan sa relihiyon kay sa pagbuhat ug maayo. Kini nga kahimtang dili layo sa atong panahon karon. Usahay, ang tawo mas hatagan ug gibug-aton ang mga personal nga mga interes kay basin maguba ang giampingan nga nawong diha taliwala sa mga tawo. Sa atobangan sa mga tawo mas pili-on ang imahe kaysa pagbuhat kon unsay maayo. Ang mahitabo kutob lang sa pagsangyaw apan wala makatuhop sa kasingkasing ug wala makapamunga – bunga sa pagbuhat og maayo.

Sa laing bahin, ang maayong Samaritanhon, nga sa panan-aw sa mga Hudiyo usa ka “hugaw” ug “dili takus,” maoy nahimong tinuod nga hulagway sa kalooy. Wala siya magtan-aw sa ilang kalainan sa relihiyon, o sa kasinati-an sa panagbingkil. Sa dihang iyang nakita ang tawo nga nagkinahanglan og tabang, naluoy siya. Gitabangan niya, gitambalan, gihatud pa gayud sa dapit nga mas luwas, ug nagbayad pa aron masiguro nga kining tawo matambalan ug maulian. Kining buotan nga Samaritanhon naghulagway sa buhat sa Dios sa atong kinabuhi. Kita, bisan pa nga puno sa sayop, sa kahuyang, ug kamakasasala, wala gisapayan sa Ginoo nga dili angay sa iyang gugma. Sa iyang walay kinutubang kalooy, gipadala niya ang iyang Anak, ang atong Ginoong Jesucristo aron pagluwas kanato. Gihatagan kita ug panig-ingnan sa tinuod nga paghigugma – ang gugma nga dili lang kutob sa pulong, apan sa buhat; ang gugma nga dili lang pagbati, apan aksyon.

Ang pagpangutana sa Ginoo dili lang, kinsa ang akong silingan? Kondili, Kinsa man ko isip silingan sa uban? Ang pangutana nga angayan nato tubagon matag-adlaw sa atong pagkinabuhi. Nagpakita ba ko sa tinuod nga gugma sa Dios pinaagi sa akong mga buhat? Nakahimo ba ko sa pagtabang sa akong isigkatawo bisan sa akong kakapoy, kabisi, ug kahimtang?

Atong tan-awon si Birhen Maria isip modelo sa pagtipig ug pagtuman sa kabubut-on sa Dios. Siya nagtugot nga ang pulong sa Dios mamunga sa iyang kinabuhi, dili lang sa pagpaminaw, kundili sa pagsunod ug sa pagbuhat. Kini usab ang tawag kanato. Ang paghigugma sa Dios ug sa isigkatawo dili lang sa litra nga atong nahibal-an, kundili sa paagi sa pagpuyo niini. Busa mga igsoon, atong iampo nga kita mahimong sama sa buotan nga Samaritanhon. Ang tawo nga puno sa kalooy, andam sa pagtabang, ug mapakita sa tinuod nga gugma sa Dios. Aron sa atong kinabuhi, makita sa uban ang buhi nga presensya sa Dios kanato. Amen. (Fr. Soren Abellanosa)